Van steeds maar aandrang naar rust in je blaas

“Ik plaste op en over de wc tijdens de pauze bij de film.”

Vóór de Rust in je Blaastraining stond ik met over elkaar geslagen benen de sleutel in het slot te steken. Plaste ik op en over de wc tijdens de pauze bij de film. Hele vloer nat. Ik schaamde me, kon wel door de grond zakken.

Door die ongelukjes buitenshuis voelde ik me ellendig. Eigenlijk wist niemand ervan en poetste ik de wc schoon. Voor mezelf was het de spreekwoordelijke druppel.

Alles wat ik zelf probeerde, werkte totaal niet.

Ik dacht maar één ding: hoe kom ik hiervan af? Ik was vol vertrouwen dat dit zou werken, omdat ik weet hoe Erna werkt. Ik ben zo blij met haar hulp.

Voorop staat dat mijn blaasinhoud veel groter geworden is. En dat ik weer vertrouwen in mijn lijf heb.

Ik stap nu ontspannen mijn huis in, ruim de boodschappen op en pas daarna ga ik rustig naar de wc. En dat zonder aandrang!

Ik ben en blijf droog, zo ongelooflijk fijn! Dat wens ik iedereen toe!!!

“Ik kon me niet voorstellen dat de aandrang minder zou worden.”

“Voordat ik aan de Rust in je Blaastraining begon, ging ik vaak plassen (of beter: ‘druppelen’) uit voorzorg, want je weet maar nooit wanneer je weer in de gelegenheid bent om te gaan! Ook om te voorkomen dat ik druppeltjes of scheuten urine zou verliezen als ik moest lachen, niesen of hoesten.

Ik gebruikte elke dag wel een aantal katoenen inlegkruisjes om er maar zeker van te zijn dat ik ‘droog’ bleef.

Ik twijfelde of de training me zou helpen, omdat ik me niet kon voorstellen dat de aandrang daardoor minder zou worden. Maar omdat ik met de SUN training goede resultaten behaalde, wilde ik het wel proberen.

Na een paar weken al was mijn aandrang veel minder door de tips die ik had gekregen. Ik merkte dat ik veel grotere hoeveelheden kon plassen dan ik ooit me had kunnen voorstellen. Ik kon twee keer zoveel urine in mijn blaas hebben zonder aandrang!

Zo fijn dat ik nu niet meer in de stress schiet als ik niet onmiddellijk naar de wc kan. En als ik denk dat ik moet, blijk ik mijn plas veel langer op te kunnen houden dan ik dacht.”

“Ik draag geen incontinentiemateriaal meer, na 30 jaar!”

Voordat ik aan de Rust in je Blaastraining begon, had ik voortdurend het gevoel dat ik moest plassen. Om ongelukjes te vermijden ging ik voor de zekerheid maar steeds plassen. Van die ‘voorzorgsplasjes’. Ik gebruikte al 30 jaar incontinentiemateriaal. Hoewel ik daar van alles over gedacht heb, en wel de gek mee stak, wende dat nooit.

Toen ik de kans kreeg om mee te doen aan de Rust in je Blaastraining, heb ik me meteen aangemeld. Ik had vertrouwen in de titel van de training en ook in Erna!

Ik wist dat ik zelf invloed op de aandrang had, maar absoluut niet hoe. Het allerbelangrijkste dat ik tijdens de training heb geleerd, is dat ik bij het signaal ‘ik moet plassen’ een keuze heb. Ik kan mij dan afvragen of het werkelijk zo is en in de meeste gevallen is dat (nog) niet. Het mooie is dat ik nu sowieso minder vaak deze signalen krijg.

Het heeft mij simpelweg meer zelfvertrouwen gegeven.

Ik draag geen incontinentiemateriaal meer, na 30 jaar! Ik was op vakantie en daar bleek opeens dat ik al twee dagen geen Tena lady in had gedaan. Gewoon niet aan gedacht.

Ik heb onmetelijk veel aan de training gehad en geef ‘m dan ook een 9.

“Mijn blaas kan twee keer zoveel urine aan, zonder dat ik aandrang heb.”

Elke keer als ik de deur uit wilde, ging ik nog even plassen, terwijl ik 15 minuten daarvoor nog was geweest.

Ik heb vóór de Rust in je Blaastraining eerst de SUN training gedaan. Ik had namelijk ook last van urineverlies bij inspanning. Met sporten liet ik het springen achterwege. Ik droeg ook altijd een inlegkruisje. Die had ik ook altijd bij me.

Na de SUN training had ik nog wel de aandrang. Ik had het gevoel dat de Rust in je Blaastraining mij zou helpen. En dat gevoel klopte dus.

Mijn belangrijkste les is geweest dat de aandrang vaak tussen je oren zit: Als je denkt wéér te moeten plassen, terwijl je net een half uurtje terug bent geweest. Je blaas kan minstens 400 ml urine opslaan, dus in een half uur is ‘ie echt niet vol. Die kennis gaf zoveel rust.

Fijn aan de training is ook dat je in de Facebookgroep met z’n allen je positieve of negatieve ervaringen kan plaatsen en het met de andere dames kan delen. En de fijne feedback van Erna die je krijgt als je een vraag hebt.

Met mijn aandrang gaat het goed. Ik hoef nu niet meer om de haverklap te plassen. Ik ga nu niet meer 9 keer per dag plassen, maar nog maar 4 keer. Mijn blaas kan twee keer zoveel urine aan, zonder dat ik aandrang heb. En dat in 6 weken tijd. Ik ben er zó blij mee.

“Ik kan nu een toilet voorbijlopen zonder meteen aandrang te voelen!”

Ik durfde nooit de deur uit te gaan zonder vooraf te plassen. Zelfs als ik kortgeleden had geplast. Het viel op dat ik vaker moest plassen dan anderen. Ik baalde daar zó van: dat ze altijd op me moesten wachten omdat ik steeds maar naar de wc moest.

En als ik in de stad liep, voelde ik aandrang bij elk toilet.

Ik vond dat zo vervelend, dat ik minder (en soms zelfs helemaal niks) dronk als er geen wc in de buurt was.

Die aandrang maakte me ook onzeker, bang eigenlijk, omdat ik niet wist of ik het toilet wel op tijd zou halen. Ik droeg altijd inlegkruisjes.

Ik twijfelde of de Rust in je Blaastraining mij zou helpen. Hoe kun je een patroon veranderen dat er al van jongs af is?

Het allerbelangrijkste dat ik heb geleerd tijdens de Rust in je Blaastraining is dat mijn hersenen bepalen hoe ik met mijn aandrang om te plassen omga. En dat afleiding helpt om mijn aandrang te verminderen.

Ik vond het ook fijn dat de stapjes naar de rust in je blaas klein en dus haalbaar zijn. En die lotgenoten in de Facebookgroep zijn fijn!

Ik ga nu minder vaak naar het toilet, want de aandrang is goed te managen. Ik kan nu een toilet voorbijlopen zonder meteen aandrang te voelen!

Een dikke 8 voor de testversie.

“Het werkt! En dat zonder medicatie of ingrepen.”

Na een hersenbloeding moest ik erg vaak plassen. Ophouden was er niet meer bij. Dat maakte me onzeker en ja, ik werd er best verdrietig van.

Vlak voordat ik de deur uit ging: plassen. Maar vaak was ik nog geen kwartier onderweg of het was het al mis. En als het onderweg niet mis ging, dan steevast bij de voordeur.

Ik baalde als een stekker. Ik beperkte voeding en dranken die invloed hadden op de blaas, experimenteerde met meer en minder drinken, oefende braaf de bekkenbodemspieren. Zonder resultaat.

Mijn kinderen wonen allebei ver weg. Anderhalf uur in de auto, als het meezit. Als ik er bijna was, belde ik op: “Ben er bijna. Jaag iedereen van de wc en zet de deur maar open!” En dan, als ik er eindelijk was: Hoppa! Ging het alsnog mis, voordat ik de deur van de wc open had.

Ik had dan ook flinke twijfels of de Rust in je Blaastraining wel zou helpen, omdat de oorzaak van het blaasgedoe de halfzijdige verlamming is. En dus de verstoorde aansturing vanuit de hersenen.

Natuurlijk weet je best dat je niet alleen bent met dat probleem. Maar de verhalen, tips en suggesties die je krijgt van de ‘medezeikerds’ en van Erna zijn niet alleen nuttig, maar geven ook steun.

De aandrang is wisselend, zoals mijn hele lijf wisselend reageert. Ik heb het urineverlies nog niet onder controle, maar heb wel steeds vaker ‘goede’ dagen. ‘s Nachts hoef ik er meestal maar 1 of 2 keer uit.

Het grootste pluspunt is dat ik meestal droog uit- en thuiskom, ook na een lange rit. De kinderen hoeven niet meer de weg naar de wc vrij te houden. Dat is echt een verademing.

In zes weken tijd heb ik dus echt al resultaat. Het werkt! En dat zonder medicatie of ingrepen.

“Als ik aandrang voelde, was dat alles waar ik nog aan kon denken.”

Ik had voortdurend last van aandrang (vooral als ik wist dat er geen wc in de buurt was…). Ik deed wel alles wat ik deed, maar kon echt opzien tegen activiteiten waar ik niet tussendoor naar de wc kon: film, theater, je kent het wel.

Als ik aandrang voelde, was dat alles waar ik nog aan kon denken. Genieten van de film of het prettige gezelschap was er eerlijk gezegd niet bij.

Ik was op het punt gekomen dat ik simpelweg dacht: ‘Erger dan nu kan het niet worden, dus het wordt vast wel iets beter.’ Ik ging wel 15 keer per dag plassen. En dan plaste ik maar 30 ml. Keer op keer.

De belangrijkste les uit de training was voor mij dat de aandrang die ik voelde ECHT was (dat ik het me dus niet inbeeldde). En dat ik het evengoed kon beïnvloeden door er anders mee om te gaan.

Ik voelde me niet meer machteloos en hopeloos. Ik vond het fantastisch dat ik zelf invloed kon hebben!

De begripvolle manier waarop Erna de klachten benoemt en antwoord geeft op vragen vond ik erg waardevol. Ook de Facebookgroep heeft me veel steun gegeven. Leuk om elkaar aan te kunnen moedigen als het eens wat minder ging.

Hoe het nu gaat met de aandrang? Ik heb er bijna geen woorden voor. Net terug van vakantie waar ik 7 uur in het vliegtuig gezeten heb (en maar één keer moest), wandelingen gemaakt (geen struikje op hoeven zoeken), op terrasjes gezeten, bier gedronken (en kon wachten tot ik in het hotel terug was).

Laatst gingen ik met een vriendin fietsen. Waar ik voorheen steevast vooraf, tijdens en ogenblikkelijk na het fietsen moest plassen, hoefde ik nu helemaal niet. Het viel haar op en ze heeft zich meteen aangemeld.